DEPRESJA
to zaburzenie psychiczne w przebiegu, którego występują typowe objawy depresyjne, które narastają dosyć szybko (zwykle w ciągu kilku tygodni), a funkcjonowanie chorej osoby jest upośledzone przez większość czasu. Najbardziej typowymi objawami depresji są: uczucie smutku lub zobojętnienia, oraz znaczący spadek zainteresowań, lub aktywności. Dodatkowymi objawami są: zaburzenia snu (szczególnie budzeniesię w nocy, budzenie się nad ranem); spadek lub wzrost wagi, lub znaczące zmiany łaknienia; spowolnienie ruchowe, lub niepokój ruchowy (niepokój – często u osób w wieku podeszłym); uczucie zmęczenia, osłabienia; poczucie braku własnej wartości, lub poczucie winy; spadek zdolności do podejmowania decyzji, lub kłopoty w koncentracji; powracające myśli o śmierci, lub plany samobójstwa.
DYSTYMIA
to „lżejsza” postać depresji (tzw. mniejsza depresja) , jednakże o bardziej przewlekłym przebiegu, a często o gorszej, w porównaniu z dużą depresją. Ludzie z dystymią są postrzegani przez otoczenie jako nieporadni, leniwi, czy mało energiczni. Niektóre osoby z dystymią mogą mieć również epizody dużej depresji – nazywamy to „podwójną depresją”.
DEPRESJA Z OBJAWAMI MELANCHOLII
to ciężka postać depresji, zwykle bez przyczyn zewnętrznych (somatycznychi psychologicznych), w której na plan pierwszy wysuwa się anhedonia (niezdolność do przeżywania uczuć przyjemnych), zaburzenia snu w postaci jego braku czy znacznego skrócenia, zaburzenia apetytu w postaci niechęci do jedzenia i związanego z tym spadku wagi, lepsze samo poczucie w godzinach wieczornych. Większość przypadków ciężkiej depresji to depresja z cechami melancholii.
DEPRESJA ATOPOWA
to druga pod względem częstości, po depresji z cechami melancholii, postać depresji charakteryzująca się: nadmierną sennością i apetytem, a także uczuciem ciężkości kończyn.
DEPRESJA SEZONOWA
to postać zaburzenia depresyjnego, którego objawy powracają zimą, lub jesienią
DEPRESJA MASKOWANA
u części chorych na depresję objawy smutku czy spadku zainteresowań mogą być niezauważalne, natomiast mogą oni cierpieć na liczne dolegliwości bólowe, czy zgłaszać inne skargi somatyczne, np. zaburzenia snu, spadek łaknienia czy uczucie osłabienie – objawy depresyjne nie są na pierwszym planie.
