Podstawowym celem terapii osób z niepełnosprawnością jest ich usprawnienie fizyczne, emocjonalne i intelektualne, które jest niezbędne do poprawy funkcjonowania społecznego w środowisku. Hospitalizacja, nierzadko trwająca wiele miesięcy, nasila izolację od środowiska rodzinnego i zawodowego pacjentów niepełnosprawnych oraz przyczynia się do utrwalenia zachowań, które są niekorzystne dla ich funkcjonowania społecznego po wypisaniu ze szpitala. Aktywność ruchowa dostosowana do możliwości osoby niepełnosprawnej to jedno z podstawowych zadań dla specjalisty rehabilitacji ruchowej. Dostosowany do możliwości osób niepełnosprawnych, a przy tym różnorodny sposób prowadzenia zajęć ruchowych przez stopniowe wprowadzanie zajęć w grupie poprawia kontakty interpersonalne tych osób. Nie należy też zapominać, że ruch fizyczny wpływa pośrednio na ich funkcjonowanie emocjonalne. Ćwiczenia fizyczne, sport i rekreacja stanowią ważną składową terapii ze względu na to, że poprawiają sprawność osób niepełnosprawnych, co korzystnie wpływa na ich nastrój i samoocenę oraz kontakty z innymi ludźmi.
Funkcja zajęć sportowych:
a) Poprawa kondycji przez osoby z niepełnosprawnością poprzez aktywny udział w zajęciach sportowych i promowanie zdrowego stylu życia.
b) Zachęcanie do aktywnego spędzania wolnego czasu.
c) Promowanie form aktywności dostosowanych do predyspozycji psychofizycznych osób z niepełnosprawnością.
d) Poprawa relacji międzyludzkich i nabycie umiejętności współpracy i współzawodnictwa.
