Jak komunikować się z osobami z zaburzeniami depresyjnymi?

Najczęściej rozpoznawanym zaburzeniem afektywnym w zakresie funkcjonowania jednostki są zaburzenia depresyjne. Zaburzenia te niosą ze sobą takie objawy jak przygnębienia, spadki nastroju, spowolnienia toku myślenia, zmniejszoną zdolność do odczuwania przyjemności, obniżoną aktywność fizyczną, subiektywne poczucie winy, braku nadziei oraz zakłócenia snu i apetytu. W zakresie zaburzeń afektywnych rozpoznaje się również zaburzenia afektywne dwubiegunowe powodujące niezwykłe zmiany w nastroju, energii i zdolności funkcjonowania przechodzące przez epizody zarówno depresyjne, jak i maniakalne, najczęściej nawracające. Mania jest to zespół objawów, do których należą: nadmiernie podwyższony lub drażliwy nastrój, zawyżona samoocena lub postawa wielkościowa, nadmierna aktywność, przyspieszenie myśli, skrócenie snu.

Jak się komunikować?

W komunikacji z osobami z zaburzeniami afektywnymi szczególną uwagę należy poświęcić na koncentracji na tym co przeżywa osoba, którą wspomagamy, zachęcać ją do opisu własnych przeżyć co pozwoli na odreagowanie często negatywnych emocji. Nadto należy duży wysiłek skierować na redukcję nierealistycznych obaw, które często nie mają wiele wspólnego z rzeczywistością, a wpływają negatywnie na odbiór samego siebie u osoby z zaburzeniami psychicznymi. Ze względu na częste własne obawy na temat swojej atrakcyjności interpersonalnej u osób dotkniętych tą chorobą należy dużą uwagę skupiać na identyfikowaniu oraz wskazywaniu mocnych stron u osoby, którą wspomagamy. Jest to element, który jednocześnie wpłynie na poprawę samopoczucia tej osoby, ale również pozwoli jej się zbliżyć do nas samych oraz wspomoże budowanie więzi.  Nadto w pracy dużą uwagę skupiajmy na dostrzeganiu najmniejszych pozytywnych zmian, należy utrzymywać uwagę na tym co mówi osoba, której pomagamy, aby móc w przyszłości udzielić informacji zwrotnych na temat pozytywnych zmian.

Scroll to Top