Często w naszej pracy możemy spotkać osoby z rozpoznaniem zaburzeń osobowości, jest to grupa zaburzeń, które obecnie dość często pojawiają się w zakresie rozpoznania zaburzeń psychicznych. Poprzez zaburzenia osobowości rozumiemy obecność trwałych, głęboko zakorzenionych cech charakterologicznych danej osoby i utrwalonych wzorców postępowania, zachowania, relacji społecznych i funkcjonowania w społeczności, które mają długotrwały charakter i świadczą o braku przystosowania. Często związane są z subiektywnych przeżywaniem cierpienia przez osobę. Objawy dotyczą zarówno przeżywania siebie i innych oraz stosunku do samego siebie i otoczenia. Powyższe cechy utrudniają jednostce prawidłowe funkcjonowanie społeczne, rodzinne i zawodowe oraz uniemożliwiają lub hamują rozwój w tych obszarach.
Jak się komunikować?
Bardzo ważnym aspektem komunikacji z osobami z zaburzeniami osobowości jest ich akceptacja oraz aktywność w zakresie współpracy, wykazywanie energii do działań pomocowych. Należy dużą ilość czasu poświęcać przekazywaniu własnych obserwacji na temat tego co zauważamy, wskazywaniu pozytywnych zmian oraz zachęceniu do opowiadania o doznaniach psychicznych. Komunikacja powinna opierać się również o pomoc w zakresie rozpoznawania symptomów agresji, gdy widzimy, że takie się pojawiają to należy o tym otwarcie mówić. Może okazać się, że potrzebna w zakresie komunikacji będzie umiejętność negocjowania w sytuacjach gdy osoba, z którą pracujemy ma tendencje do unikania wskazywanych przez nas potrzebnych zmian bądź zmian zachowań.
