Podczas asystentury u osoby z niepełnosprawnością która większość czasu przebywa w pozycji siedzącej procedura jest dosyć podoba co u osób leżących, ale nasz wachlarz możliwości i motywacji jest znacznie większy.
Możemy wyróżnić kilka zasad, które należy spełnić kierujące się dobrem w stosunku do osoby z niepełnosprawnością siedzącej:
– warto wrócić do wspomnianych zasad, którymi należy się kierować przy opiece nad osobą leżącą, ponieważ przy osobach siedzących również duże znaczenie mają wskazówki i przeciwskazania lekarza, rozmowa i wywiad z podopiecznym, zmiany pozycji ciała oraz zastosowanie ćwiczeń i wsparcia słownego.
– jak wspominaliśmy wcześniej przy osobach siedzących mamy znacznie więcej możliwości niż przy osobach leżących. Tym bardziej powinniśmy pokazywać i podkreślać osobie, którą się opiekujemy, że ma wiele możliwość, że wiele potrafi i wiele może (odpowiednia motywacja słowna).
– bardzo ważną rzeczą przy osobach siedzących jest dbałość o ich bezpieczeństwo i minimalizacja zagrożenia z otoczenia. Osoba siedząca znacznie łatwiej ulegnie utracie równowagi i upadnie niż osoba leżąca. Pamiętajmy, aby dobrze zabezpieczyć okolice w której przebywa dana osoba z niepełnosprawnością. Szczególnie musimy zwrócić uwagę na przedmioty o ostrych kątach czy śliskich nawierzchniach.
– Pamiętajmy, że osoba siedząca to podopieczny, z którym na pewno możemy zdziałać więcej. Mowa tutaj o prostych ćwiczeniach np. prostowanie kończyny dolnej w stawie kolanowym na przemiennie, unoszenie rąk w górę i w dół – tutaj świetnie jest włączyć oddech (unosimy w górę bierzmy wdech, a ruch w dół oznacza wydech. Kiedy ruch nie jest możliwy do wykonania w pełnym zakresie możemy go wspomóc, pamiętając o motywacji słownej.
– ważnym elementem wyposażenia jest przedmiot, na którym siedzi osoba z niepełnosprawnością (krzesło, fotel czy taboret) musi być przed wszystkim wygodny i bezpieczny. Warto wspomnieć o macie antypoślizgowej pod pośladki bądź macie antyodleżynowej.
